"Müzik ruhun gıdasıdır" sözü hepimizin ilkokul yıllarından beri duyduğu önemli bir sözdür. Peki hangimiz bu sözün barındırdığı anlamları düşündürdü?
Müzik, insanoğlunun varoluşundan beri süregelen bir sanat dalı. Doğumdan ölüme kadar müzik bizim peşimizi bırakmaz hatta bırakamaz. En başta kalp dediğimiz bu muhteşem organ doğumdan ölüme belirli bir ritim ile atmaya devam eder. Peki ritim bozulduğu zaman ne olur? İnsanoğlunda bir rahatsızlık ve hastalıklar silsilesi baş gösterir. İşte ritmin gücü de tam olarak buradan geliyor.
Hayatımızın her alanında bir ritim var ve bu minvalde yaşamaya devam ediyoruz. Yürüyüşümüzde, konuşmamızda, yazı yazışımızda kısaca hayatımızın her alanında işlerimizi belirli bir ritme göre yaptığımızda daha düzenli, daha hızlı ve prensipli iş yapmış oluyoruz. Aslında farkında olmadan hayatımızın her alanında müziğin kokusunu soluyoruz. Bunu yok sayamayız. Fakat insanoğluna verilen bu muhteşem ritim yeteneğini ve kabiliyeti neden çocuklarımıza yeterince aşılamıyoruz ve sanat için kullanmalarını yeterince teşvik etmiyoruz?
Çocuklara keşfedilmeyi bekleyen bir cevher gözü ile bakmamız gerekiyor. Küçük yaşta kazanılan yeteneklerin insan hayatında ne kadar değerli olduğunu hepimiz biliyoruz. Küçük yaşlarda bir sanat dalına yönlendirilen çocukların ileriki yaşlarda hayata daha farklı bir bakış açısı ile bakan, analitik düşünen, sorgulayan, mental olarak daha sağlıklı ve psikolojik olarak yaşıtlarına göre daha sağlıklı olduğu yapılan çoğu bilimsel araştırma ile sabit olduğu gibi bunu reel hayatta kendinizde gözlemleyerek fark edebilirsiniz.
Atatürk'ün çok sevdiğim bir sözü var "Efendiler, hepiniz Milletvekili olabilirsiniz, Bakan olabilirsiniz hatta Cumhurbaşkanı olabilirsiniz fakat Sanatçı olamazsınız."
Çocuklarımızı sanat dallarına yönlendirelim. Onların hayatlarına dokunan yönlerini keşfedelim. Ruhumuza dokunan müzisyenler, gözümüzü doyuran ressamlar yetişsin. Müzik ile kalın.
Hoşçakalın.