Aralarında Mavi Marmara gemisinin de bulunduğu altı gemi altı yıl önce Gazze’ye yardım götürmek amacı ile yola çıkmışlardı. İsrail ordusu uluslararası sularda gemilere müdahale etmiş, o sırada Komorlar bandıralı olan Mavi Marmara gemisindeki 9 vatandaşımız İsraill ordusu saldırganlarınca şehit edilmişti.
Olay ilk duyulduğunda ülke olarak çok büyük üzüntü yaşamıştık. Herkes bir şekilde İsrail’e karşı tepkisini dile getiriyordu. Olayın hemen sonrasında yapılan grup toplantısında o zaman Başbakan olan Erdoğan’ın konuşması heyecanla takip edilmişti. İsraille benzeri her olayda olduğu gibi yine ürün boykotları ile sanal kahramanlıklar başlamıştı. Bu boykotların başında da her zamanki gibi Filistin’de fabrikaları olan, onlarca Filistinli aileye iş veren bir kola markası vardı.
Olayın ilk heyecanı ile herkes duygusal tepkiler veriyordu. Zaman geçtikçe kimileri sağlıklı düşünmeye ve 9 vatandaşımızın ölümünü tekrar düşünmeye başladılar. Bendeniz de onlardan biriyim.
Bu yardım filosu İHH tarafından organize edilmişti. Çok güzel bir amacı olan bu yardım filosu daha yola çıkmadan İsrail saldırganlık yapacağının sinyallerini vermeye başlamıştı. Sonuçta 9 canımız gitti. Böyle olunca şu sorular hep akılları kurcaladı? Bu canların güvenlikleri kimin sorumluluğundaydı? İHH bu filo konusunda hükümetle anlaşmış mıydı? Gemi neden farklı bir ülkenin bayrağını taşıyordu? İsrail sularına yaklaşırken yapılan uyarılar konusunda hükümete bilgi verilmiş miydi? İsrail askerlerinin gemiye inmeleri sonrasında nasıl davranılacağı konusunda bir görüşme yapıldı mı, gruba bu konuda liderlik edildi mi? Hükümet filonun yola çıkmasından önce filoyu uyardı mı, uyardı ise bunlar dikkate alındı mı?
Bunlar ve benzeri diğer sorular… Bu soruları sormak demek İsrail’in katil bir devlet olduğu gerçeğini örtmek demek değildir. Toplum olarak olaylara duygusal yaklaştığımız için bazen gerçekleri göremiyoruz. Bu sorulara cevap aramak o gerçeklere ulaşmak içindir.
Bu sorulara yanıt bulabilmek için olaydan birkaç yıl sonra yazılmış bir kitap aramıştım ancak bulamadım. Bazı kitaplar vardı, örneğin Bülent Akyürek’in Mavi Marmara Risalesi… Ancak kitap Mavi Marmara'nın serüvenini değil, bu serüvenin yazarda ortaya çıkardığı duyguları anlatıyordu. Örneğin A. Turan Alkan'ın Mavi Marmara ile ilgili yazısına cevap mahiyetindeki yazıda neden haksız olduğuna dair bir şeyler yoktu, sadece duygusal tepki vardı.
Mavi Marmara ile ilgili detayları içeren bir kitap bulamamak da ilginç. Böyle olunca birçok soru cevapsız kalıyor.
Bugün geldiğimiz noktada İsrail ile bir mutabakat yapıldığı görülüyor. Hayatını kaybetmiş vatandaşlarımızın yakınlarına tazminat ödenecek. Gazze’ye yardım yapılabilecek. Giden canları geri getirmese de olumlu sayılabilecek gelişmeler. İHH ise bu gelişmelere şiddetle karşı çıkıyor. Bakalım işin sonu nereye varacak.