Geçtiğimiz hafta 2. İnönü zaferinin 89. yıl dönümünü Metristepe, Akpınar ve İnönü de düzenlenen programlarla kutladık. Her karışı atalarımızın, şehitlerimizin kanları ile sulanmış bu topraklar da geçmişimiz de yaşanan sıkıntıları, yokluk içerisinde çekilen onca zahmete rağmen  kazanılan zaferleri, bir gün de olsa yaşamaya ve anlamaya çalıştık. Niye bir gün diyorum.! Çünkü geçmişimize yeteri kadar sahip çıkamıyoruz, diye düşünüyorum. Sadece kazanılan zaferlerin yıldönümlerinde belirli günlerde yapılanları ve yaşananları anımsayarak, her yıl aynı konuşma metinleri ile insanlara hitap ederek geleceğimize sahip çıkamayız.. Yaşadığımız, ayak bastığımız, kurtuluş savaşımızın en çetin mücadelelerinin verildiği bu topraklarda bize hediye edilen bu eşsiz hediyenin bilincine neden varamıyoruz? Evlatlarımıza, gençlerimize bu bilinci ne kadar aşılayabiliyoruz? Yetişmekte olan gençliğimiz, genç beyinlerimiz türlü safsatalarla uyuşturulmaya çalışılmakta, gençlerimiz kendi öz benliğinden git gide uzaklaşmaktadır. Bu vatan için canını veren atalarımız, gençliğimizin şu an içinde bulunduğu durumu görselerdi, acaba ne düşünürlerdi. Televizyonlarda dizileri, filmleri ve sanatçıları takip edip ezbere bildiğimiz kadar geçmişimizi takip etmiyoruz. Diziye, sanatçıya verdiğimiz ilgi ve önemi İsmet Paşalara, Fevzi Paşalara neden vermiyoruz. Bizlere bu kutsal vatanı armağan edenleri tanımak ve anlamak için neler yapıyoruz.  Geçmişimiz de yaşadığımız olaylardan ders almadık, almıyoruz. Osmanlı dan günümüze süre gelen ülkemizi bölme oyunları çağa uygun olarak devam ediyor. Bizler de geçmişimizden almadığımız dersler neticesinde bu oyunlara alet edilmeye çalışılıyoruz. Atatürk’ün söylemlerini ezberlemek kadar yaptıklarını, anlattıklarını uygulamaya koymadıkça, işi icraata dökmedikçe geçmişimize sahip çıkamayız. Şunu unutmamalıyız ki geçmişimizi bilmeden, geleceğimiz ile ilgili yapılan planlar hayalden öteye geçemez.

SAYGILARIMLA…