Bu gün öylece oturup okuduğum yazılar üzerinde düşünürken, şimşek çakmaya başladı. Artık korkmuyordum sesinden. Korkmuyorum, çünkü Rab tarafından bir kabul olunuş işaretiydi. Anlayabiliyorum çok şükür. Üzerinde düşündüğüm konudan memnun olmuştu Yaradan. Neden olmasın ki O nu düşünüyorum çünkü. Seven sevdiği tarafından anılmak istemez mi ve anıldığını görünce onu lütuflara boğmaz mı? Yağmur hızlanmaya başladı. Rahman’ın lutfuydu yağmur, rahmetiydi. Yüreğim ürpermişti birden utanmıştım biraz ama hata utanmışlığı değil. Seveninin övgülerini duyan biri gibi bende her şimşek sesinde övgü, her yağmur damlasında lutfu görünce mahcup oldum. Gerçekten de Yaratan bir adıma on adım geliyormuş bir kez daha anladım. Sonra her bir yağmur damlasını Rahman yere indirmesi için melekler gönderirmiş sema ya. Niye mi? Eğer yağmur damlasından tutmayıp kendi başına bırakacak olsa idi, her damla gökyüzünden yağan bir çiviye dönüşebilirdi. Ve o hızla da yeryüzüne düştüğünde olabilecekleri düşünmek bile istemiyorum. Rabbimiz ne kadar da ince hesap yapıyor değil mi? “Allah zulmetmez ancak insan kendisine zulmeder” ayeti ne kadar güzel anlatıyor her şeyi. İşte bugün o yağmur damlaları Rahmanin ellerinde yanaklarımı okşarken aklıma melekler geldi. Hani Rabbimiz yağmuru yeryüzüne indirmeleri için görevlendirmişti ya! İşte o melekler. Yağmur sevgiliye ikramdır, hediyedir, lütuftur. O lütfü taşıyan ise melek. Aynı postacı gibi. Hediyelerimizi, mektuplarımızı ileten postacı gibi. Ve elime bıraktı bir damlayı daha. Peki sevgiliden zarf gelirde getireni eli boş çevirmek olur mu? Hemen ALLAH dedim teslim ettim bir meleğe. Arşa çıkarsında Rahman yine Rahmet yağdırsın diye. Hani meleğin hediyesi burada diye sorarsanız. Rabbimin ona görev vermesi bir lütuf çünkü. İnsan bile sevdiğine hizmet etmekten onure olur. Rabbimiz onları onure etmek için en önemli vazifeyi vermiş. O zaman bende eli boş çıkmasın semaya diye ALLAH dedim verdim. Hem Rabbimin selamına teşekkür olsun hem de en kıymetlimin ismini taşımaktan büyük zevk alacağını bildiğimden, “ALLAH” yazdım yüreğimle bıraktım yeryüzüne, alırlar bilirim... Hangi melek Yaratanın lafzını kaldırıp arşa yükseltmez ki? ...