Bu yıl 733. Sü kutlanan Yörük Bayramına ilk defa 1958 yılında gittim. Üç gün evvelinden yani perşembeden itibaren panayır kurulur, Pazar günü Ertuğrulgazi türbesi sahasında Yörük Bayramı birlik ve beraberlik içinde yapılırdı.

Söğüt eşrafından ileri gelen birkaç kişi bu işi gönül bağı içinde yürütür, köylerde gönül bağı olan kişilerin temsilcileri olur. Temsilciler köylerinden topladıkları un, şeker, bulgur, yağları günler evvel hak rızası için bu işi yürüten gönül bağlılarına teslim ederdi. Böyle toplanarak yapılan pilav şifalı olarak kabul edilir, herkes doyumluk almaya uğraşmaz, bir kaşıkta yese şifa olacağını düşünürdü. Bayram akşama kadar devam ederdi.

Ne zaman ki devlet el attı Yörük Bayramında huzur kalmadı. Önce adını Söğüt Şenliği olarak değiştirdiler. Bakanlar Başbakanlar gelmeye başladı. Konuşmalarını yaptılar, tören alanını terk ettiler. Akşama kadar süren bayram saat 11-12:00’da sona ermeye başladı.

Her köyden toplanan yiyecek maddelerinin tamamlanmasına 40 ambar denir. Halk bunun için şifalı pilav diyor. Bizim inancımızda dua ne kadar kalabalık insan tarafından yapılırsa o kadar makbul. Çünkü birinin duası kabul olsa hepsi istifade eder.Pilav için toplanan bulgur, yağ, şeker, un toplanıyor elbette Allah rızası için verilenlerden yapılan pilav şifalı olur düşüncesi insanların inancından kaynaklanıyor.

Zamanla gönül bağı ile bu işleri yürütenler devreden çıkarıldı, pilav için toplanan erzak zenginlerden, fabrikalardan halk da şifalı pila dememeye başladı.

Son senelerdeyse şov alanı oldu. Şöze “Atamız Ertuğrul..” diye başlanıyor. İnsan Atasının huzurunda onu rahatsız edecek davranışta bulunur mu? Haklı da olsa, haksızlığa uğrayanda olsa Ertuğrulgazi’yi rahatsız edici her hareet kimden gelirse ataya saygısızlık olur.

Yörük Bayramı sırasında kim yanlış hareket ediyorsa bunun esabı sorulabilir. Görsel ve yazılı medya meydan yeri. Her görüşün medyada temsilcisi var. Halk 700 yıl kavga etmeden Yörük Bayramını kutladı. 33 yılda bayram yerini kavga alanı haline getirenler utansın, ne diyelim.