Geçtiğimiz hafta gazete ve internet sitemizde yer alan “Çiftçiler tohum eleme makinalarının çalıştırılmasını istiyor” başlıklı haberimiz uyumakta olanların uyanmasına vesile oldu. Peki çiftçiler çalıştırılmasını istedikleri makinalara kavuşabildiler mi? Maalesef makinalar çalışır hale getirilemedi.

Getirilemiyor çünkü aylar evvel İl Genel Meclisi’nden tamirat için para ayrılması, Ekim ayına kadar bakımları yapılması gerekir. Maalesef hiçbir çalışma yapılmadığı için çiftçi sattığı buğdayın iki katı fiyatına tohumluk almaya mecbur kalıyor.

Yıllar evvel İl Özel İdaresi o kıt imkanlarla Sellektör Makinaları almış. 36 adet makinanın 3/1’i bakanlık desteği, geri kalanı Özel İdare imkanlarıyla alınmış. Makinalarını kullanma miadları dolmuş, yerlerine 1 tane bile alınmamış. İl Özel İdare bütçesinden ayrılan iyi bir para ile tamiratları yaptırılırsa birkaç yıl daha iş görebilir. Makinaların ömrü bittiği için muhtarlara teslim edilmiş. Muhtarların bütçesi mi var çalıştırsın, baştan savmacılığın bir yolu. Bu makinaların ömürlerini tamamladığı yıllar olmuş, bir yeni makina bile alınmamış. 36 makina hurdaya verilseydi parasıyla iki makine alınırdı. Adam kayırmacılıkla alınan lüzumsuz adamların maaşlarıyla binlerce çiftçinin mağduriyeti giderilirdi.

“Beni kesen baltanın sapı da benden” atasözü ne kadar yerinde söylenmiş. Bakın İl Genel Meclisinin 21 üyesinin çoğu köylerden. 

1-Osman Yılmaz Söğüt Çaltı köyünden. 2-Zeki Kayadelen Sarmaşıklı. 3-Zafer Kurnaz Beyceköylü. 4-Mehmet Yılmaz İlyasca köyü. 5-Alaattin Emral Pazaryeri içinden çiftçilik yapıyor. 6-Orhan Uğur Osmaneli Ziraat Odası Başkanı. 7-Mesut İpek Söğüt Tuzaklı köyünden. 8-Necdet Yıldız Söğüt Dömez köyünden. Söğüt Tarım İlçe Müdürlüğü memurluğundan emekli, zirai ilaç satıyor. 9. Nihal Arslan İnhisarlı. 10. Mesut Çetin Erikli Köyünden. 11. Erdinç Gesge Kandilli Köyü’nden. 12. Osman Çetin Akçapınar Köyü. 13. Osman Vural Belkese Köyü’nden.

Gördüğünüz gibi 21 üyeli İl Genel Meclisinin 13’ü köy kökenli arkadaşlardan seçilmiş. Bugün köylü tohumluk makine ayıklayacak makinadan mahrum. Belki 1 yıl evvel meclise bilgi verilmesine rağmen sus pus olmuşlar. Onlarda tarım kesimini ikinci sınıf vatandaş görmeye başlamışlar.

Bir dönüm tarlaya ziraat mühendisleri 20 kilo ekilmesini uygun görüyorlar. Sıfır tohumun fiyatı en az 15 TL’den başlıyor. Bu fiyatı baz alırsak dönüme 300 TL tohum gidiyor. Devlet dönüme 24 TL destek veriyor. Üretici 270 TL’sini kendisi ödüyor. Devlet tohum ayıklama makinası almak istemiyor. Çünkü 24 TL destek veriyorum. Çiftçi sıfır tohum kullansın diye düşünüyor. 

Çiftçi “Ben bir tohumu 2 yıl kullanabilirim. Üçüncü yıl için bir tarlama sıfır tohum ekerim çıkardığımı makinadan ayıklar sıfır tohum haline getiririm. Çünkü devletin verdiği 24 TL destek az geliyor, ayrıca bu desteği de 1- 1,5 yıl sonra ödüyor” diyor.

Bakın çiftçi kendi çıkardığı buğdayın 25 kilosundan 5 kg zayiatla 20 kg tohumluk elde ediyor. 7.5 TL hesaplarız dönüme 150 TL eder. Ayrıca zayiata çıkan her 25 kilodan 5 kilo zayıf buğdayı da öğüterek hayvanlarına yem olarak verir. Üretici yarı yarıya istifade etmiş olur.

Benim söylediklerimin yanlış olduğunu söyleyecek varsa köşem açık. Köylü il genel meclis üyelerim yanlış mı ifade ediyorum!