Diyarbakır´da, evlatlarını PKK´ya kaptıran anneler oturma eyleminde. Her birinin evladı 18 yaşından küçük terörist kamplarına götürülmüşler.

Güneydoğuda töre cinayetleri malum. Böyle bir olay yaşandığında Yazılı, görel medya günlerce her haber de aynı olayı defalarca anlatır. Açık oturumlar yapılır, bilmemne bilimciler görüşlerini açıklar.

Onlarca ana hergün çoğlarak evlatlarını istiyor.

Zina ile ilgili bir kanun mu hazırlanıyor, sokaklarda yürüyüş yapan kadın dernekleri utanmadan “Vajinama dokunma” diye bağırırlar.

Kürtajla ilgili bir dinleme yapılmasını isteyen bir çalışma mı var, kadın dernekleri sokaklarda “beden benim bedenim dokunamazsınız” der, derder tepinir.

Sokaklara döküldüler “lambanı söndür, eylemine katıl” propagandası yaparak yürüyüşler yaptılar.

Tencere, tavaları kepçeleri aldılar, çala çala sokakları demirci dükkanına çevirdiler.

Genelev kapatan Belediey Başkanının karşısına geçtiler “nasıl kapatırsın” diye hesap sormaya kalktılar “Sermayesi sen olursan açayım” cevabı karşısında süt dökmüş kediye döndüler.

Gezi olaylarında 3-5 ağaç sevdasıyla yürüyüşler yaptılar.

Bu kadarcık mı? Yaptıkları saymakla bitmez.

Diyarbakır´da evlat acısıyla kıvranarak oturma eyleminde bulunan annelerin sesini neden duymuyor kadın dernekleri.

Daha ilköğretim çağında evladı, ciğerparesi kucağından koparılmış annelerin feryadı, sizin “zina serbest olsun” diye bağırmanız kadar sizi ilgilendirmiyor mu?

3-5 ağaç için yaptığınız eylem kadar, annelerin evlatları için yaptığı eyleme destek vermeyi değer vermeye değmez mi görüyorsunuz?

Deniz Seki´ye Türk adaletinin uyuşturucu ticaretinden dolayı verdiği cezayı kınayan kadınlar! Evladı dağa kadırılan anaların feryadını duymayacak kadar kalpleri taşlaşanlar!

Sizler neredesiniz? Bu zamana kadar yaptığınız yanlışlıklardan dolayı bu milletten özür dilemediniz. Bari bu sefer şu feryat eden annelerin yanında olun da kendinizi affettirin.

Siz de hiç utanma da mı yok?