Çocukluğumu 90'lı yıllarda geçirmiş bir birey olarak şunu söyleyebilirim: Bardakta kalan son yudum çocukluğu bizler içtik. 90'lı yıllardan bu zamana hızla gelişen teknoloji bizim yaşadığımız çocukluk kavramını tahttan indirdi ve bu kavramı tekno-çocukluk olarak değiştirdi.

O zamanlarda bakkaldan aldığımız topun kaç katlı olduğu önem taşırken şimdilerde çocuklarımızın elindeki tablet ve telefonların işlemci hızı, ram miktarı çok büyük önem arz etmekte. Üstelik bir yarış unsuruna dönmüş durumda. 

Tabiki de teknolojiye sırt çevirip mağara yaşantısına dönelim demiyorum. Kontrol kontrol kontrol. Kontrolsüz teknoloji, geleceğimiz olan çocuklarımızın hayata karşı çarpık kentleşmesine sebep olacak ve bu çocuklarda bizim geleceğimizi inşa edecek. Tabletten, telefondan, televizyondan, bilgisayardan ve en önemlisi internetten kaçış yok fakat mümkün olduğunca kontrollü ilerlemek zorundayız. Nasıl ki çocuğumuzu bir oyun alanına bıraktığımızda gözümüz kulağımız onda oluyorsa onları bu teknoloji ile baş başa bırakıp bir kenara çekilemeyiz. Önce teknolojiyi bir şekle sokmalı sonrada çocuğumuza nasıl doğru kullanacağını öğretmeliyiz, öğretemiyorsak bunun için destek almalıyız. Teknoloji, çocuklarımız açısından kontrol altında tutulmaz ise gözle görüp elle tutulamayan kötü bir sanal arkadaş haline gelecek ve bu sanal arkadaşı bir noktadan sonra çocuklarımızın hayatından çıkarmak yerine deveye hendek atlatmayı deneyeceğiz.

Mümkün olduğunca kontrollü olun demek yeterli değil mutlaka ama mutlaka kontrollü olun. Teknolojiyi uygun dozlarla, gerek oldukça çocuğunuza aşılayın. Onlara daha fazla vakit ayırın, sokağa çıkıp saklambaç oynayın. Gerekirse sırtınıza alıp eşek taklidi yapın ama pandemi taklidi yapmayın, üşenmeyin pes etmeyin. 

Çocuklarımızın toprağına ektiğimiz bu mücadele tohumları ile çocuklarımız hayata karşı çiçek açacaklar.