Danışanlar yaşadıkları sorunlar sebebiyle seanslarda bazen ya da bir çoğu zaman normaliyle ağlamaya başlayabiliyorlar.

‘’Çok af edersiniz özür dilerim ağlıyorum  ama kusura bakmayın kendimi tutamadım’’ ya da ‘’ Ağlayabilir miyim’’ gibi aynı doğrultuda örnekler mevcut olabiliyor seanslarda. Kadın ya da erkek fark etmiyor her iki cinsiyetten de bu sözleri defalarca duydum. 

Ağlamak ayıp değildir ya da güçsüzlük demek değildir ya da izin alınılacak bir şey de değildir ya da özür dilenilecek bir şey hiç değildir. Aksine ağlamak, sağlıklı bir davranış olmakla birlikte gayet te güçlü insanların eylemidir . Hem ağlamak öyle cinsiyet meselesi falan da değil. Kadın da ağlar adam da ağlar. Duyguları yaşama şekline gelince de onu da cinsiyete göre toplum olarak çoktan ayırdık bile bu da ikinci kabusumuz.

Gülmek neyse ağlamak odur. Bu sebeple gülerken insanlardan özür dilemediğin için ağlarken de özür dilemene gerek yok.  Ya da gülerken, insanlardan gülmek için izin almadığın gibi ağlarken de seans odasında bir uzmandan ya da dışarda arkadaşından, komşundan, eşinden izin almana gerek yok. 

Yeri geldiğinde ağlamana rahatlıkla sarılabilirsin. Yeter ki o ağlamak sebepsiz yere ve sürekli olmasın.

www.didemucak.com.tr/tr