Hepimiz çocuk olduk! Üzerinden yıllar geçip bizi yetişkin yapsa dahi çocukluk izlerini mutlaka bir yerlerde bırakırız. O masum yapıyı kimse bıraksın istemiyor.

Aileler ise her şeyi bir yana bırakıp, çocuklarının mutluluklarını artırmak için tüm gayretiyle rehber vazifesi üstlenmiş yol göstericilerimiz. Ailede kaygılar çocukları için nasıl bir gelecek beklentisiyle artıyor?

Nasıl bir gelecek arzu ediyoruz? İnsan arzu ettiği yaşamı için çabalar, önlemini alır. Geleceğimizi hazırlamak kendi elimizde, çocuklara güçlü bir ahlaki değerleri öğretmezsek terbiyeli olmasını beklemek mümkün değil!

Çocuğun donanımlı olmasını istiyorsak, okul eğitiminin yanında kapasitesini destekleyecek, aktiviteler içinde yer almasını sağlamalıyız! Çocuk, kuralları bilmeli fakat katı kuralları yaşamamalıdır. Toplum düzeni için kurallarda gerekli.

Çocuklar başka neler öğrensin? Gülmeyi öğrensin, sevgiyi öğrensin...

Gülen çocuk, mutlu demektir. Mutluluğun var olduğu ailede, arkadaşlar arasında yeni yeni başarılar getirecektir. Bireyin başarısı kendisini bağlamaz, bulunduğu bölgeyi de temsil eder, doğal olarak kültürleri, toplumları ön plana çıkarır. Bu bir zincir! Sadece gülümsemeden büyüyen kocaman başarı hikayesi haline gelen bir zincir..

Çocuklar adaletli olmayı öğrensin, çocuklar düzgün durmayı öğrensin, çocuklar ölçüsüz olmayı değil, düzenli olmayı, Merhametli olmayı, hoşgörülü, ahlaklı olmayı öğrensinler. Bunları öğrenin bakın ne kadar mutlu olacaksınız göreceksiniz...

Bediüzzaman'ın şöyle bir sözü var. “Gâye-i hayal olmazsa veyahut nisyan ve tenâsi edilse, ezhan enelere dönerek etrafında gezerler”

Bu sözü birey kendine örnek almalı. İnsan benliğiyle, duygu, düşünce bütünüyle dahi yaradılış amacına uygun bir karakteri edinmeyi kendine vazife bilmeli. Çocuklar Vazifelerini öğrensin!

Kişi güzel hayaller kurar, hedeflerse maneviyatı, hareketleri de ona göre büyür, güçlenir. Bu güzel uygulamalar sayesinde sevap hanemizinde genişlemesi başka memnun edici tarafıdır.

O halde çocuklar hayal kursun, başarılı olmak içinde hayalimizi çalıştırmalıyız. Hayal kurdukça, yeni şeyler keşfederiz, yanlış hayallere kapılmamak için danışmayı öğrensin!

“İnsan hayal ettiği kadar vardır” sözünden de anlaşılacağı üzere hayalimiz ne kadar büyük ve yere basıyorsa, bir o kadarda hedefimiz ve amaçlarımızda büyük olacaktır.

Hayal etmeyi, bu duyguyu Allah bize nasip etmiştir. Rabbimizin bütün hayatımızda, kendimiz için başarı elde etmek için kullanabileceği hayallerimizi Allah'a yönelterek ona karşı vazifemizi, şükrümüzü dile getirecek sorumluluklarımızı da öğrenmeliyiz. İnsan birçok pozitif düşünceleri kendine gaye-i hayal edinmelidir.

Güzel şeyler üzerinde hayal kurmazsak, kendimize hedef bulmamız mümkün müdür? O halde hayata duruşumuz karşı gayretli olamaz.

Güzel amaçlar, hedefler belirlemeyi öğrenmezsek, bencilleşiriz. Başkalarına da zarar vermeye başlarız. Gıybet, dedikodu, yalan üzerinden düşmanlık, kargaşa kendini açığa çıkaracaktır. Gaye-i hayal ile bunların önlemini almış oluyoruz. Çocuklar önlem almayı öğrensin.

Yüce Allah Kur’ân-ı Kerimde “Kim Allah’ın zikrinden gafil olursa biz ona şeytanı musallat ederiz. Artık şeytan onun sadık dostu olur ve onu doğru yoldan saptırır; o ise kendisini doğru yolda sanır” (Zuhruf, 43:36-37)

ayetiyle bizlere yol göstermiştir. İnsan, fikrinden, uygulamalarından haşa Allah'ı unutan, onu zikretmeyen kullarına amaç ve güzel hedeflere giden yolları unutturur. İnsan hayatından güzelliklerin çıkması demek kişi bedbah eder, helak eder. Bu yüzden “Allah’ı unutan ve bu sebeple de Allah’ın kendilerini unutturduğu kimseler gibi olmayın. İşte onlar fasıkların ta kendileridir.” (Haşr, 59:19) ayeti ile yine bize yol göstermektedir, İkaz etmektedir.

Duygularımızı yaradılışımıza uygun yaşamadığımızda, sadece egoist duygularla hareket ettiğimizde asıl amacımızı, “varolmayı” unutur raddeye gelinecektir. O halde hiç unutmamayı öğrenmeli, uygulamayı bilmeliyiz!.. Hoşçakalın