Nereye baksam üniversite mezunu. Senelerce alınan eğitimler, verilen emekler, harcanan paralar. Mezun olduktan sonra ise, gerçeklerle yüzleşme zamanı. Ufak bir hatırlatma yapmak istiyorum ki, sahip olduğunuz yeteneklerin, eğitim düzeyinizin veya iş tecrübenizin ne yazık ki hiçbir anlamı kalmıyor. Çünkü. öyle bir hale geldik ki, amcan dayın yoksa işe girmekte bir o kadar imkansız artık.

Üniversitedeyken yaşadığım bir olaydan bahsetmek istiyorum sizlere. 2. Sınıftayım yaz tatili. Üniversitemiz de zorunlu staj yoktu, kendi isteğimle staj yapmak bir şeyler öğrenmek istedim. Bir kanalla görüştüm. Staj için gittiğimi söylediğimde bana nerede okuyorsun? Neler yapıyorsun vs. soracaklar diye beklerken duyduğum ilk soruyu aynen yazıyorum. ‘‘Kim yolladı’’ nasıl yani. İçimden diyorum ki ‘‘Bedava staj yapacağım, işlerini göreceğim ona rağmen kim yolladı diye soruyorlar’’. Ben 4 senelik İletişim Fakültesi okuyorum ve Eskişehir gibi bir yerde staj bile yapamıyorum. Sebep? İçeri de tanıdığım yok. Staj için bile torpilin istendiği bu dönemde, iş bulmak tabiki de imkansız.

Etrafıma bakıyorum da, bütün üniversite mezunları işsiz. İş var siz beğenmiyorsunuz diyen bir tayfa var bir de.Evet beğenmiyorlar, onların hakkı olan yerlerde tanıdık yok diye başkaları oturuyorsa, bu gençler iş beğenmiyor Verilen emeklerin karşılığı, birilerinin ağzından çıkacak iki lafa bakıyorsa evet bu gençler iş beğenmiyor.

Kpps’ den yüksek puan alıyor, mülakatta eleniyor. Parkurdan geçiyor, mülakattan eleniyor sürekli duyduğumuz şeyler bunlar. O kadar alıştık ki, o kadar alıştırıldık ki tuhaf bile gelmiyor artık. Hatta size son duyduğum şeyi söyleyeyim.  ‘‘Başvuru formu kalmadı’’ Arkadaşım iş başvurusuna gitti. Deneyimli, yetenekli, bilgili biri. Başvuru Formu istediğinde kalmadığını söylemişler. Hayatımda duyduğum en saçma şeylerden biri olabilir bu. Bakın bu genç sınava girip geçersiz not almadı ya da mülakata girip elenmedi. O genç o işe forum yok bahanesiyle başvuru bile yaptırılmadı. Komik değil mi. Böyle anlatınca bana bile komik geldi, ama trajikomik.

Mustafa Kemal Atatürk, ülkeyi gençlere emanet etti. Gelin görün ki, gençler mutsuz, gençler umutsuz, gençler iş bulamamanın ailesine yük olmanın ağırlığı altında eziliyor, hayallerinin gerçekleşemeyeceğini biliyorlar. Tüm bunların üzerine bir de ekonomiyi göze alırsak, aktivite yok, sosyal hayat sıfır. Sıralamaya başlasak satırlarca yazı çıkar haliyle bunlar da eklenince üzülerek söylüyorum ki, gençlerin artık tek hayali bu ülkeden gitmek oluyor. Tek düşünceleri ise, diploma değil, torpil lazım! 

Sizlere gençlerin adına söylemek istediğim, bahsetmek istediğim o kadar çok şey var ki hangi birini nasıl anlatırım bilmiyorum. Ben yazınca çözülecek mi onu bilmiyorum. Sadece Osmaneli’ ye baktığımda bile, halkın mağdur olduğu bir konuda haber yapınca olay çözülüyor. Ama gelin görün ki, bugün konuşulan konuya dair bir genç olarak benim bile umudum yok. O yüzden sizlere sormak istiyorum. Sizce bu işler böyle devam eder mi, yoksa hak yerini bulur mu ?