Huzurun akması dayanak noktalarımızın sağlamlığıyla eşdeğerdir. Gönüllerimizi iyi yönetmek adına sorumluluk yüklemeliyiz. Kalbindeki duyguları sağlam tutan insan hangi zorluğa göğüs germez ki? Yüreğimizi sevgi ve umut besler.

Sabır çemberine ihtiyaç duyuyoruz. Aceleci davransakta, ümitlerimiz ile buluşma konusunda hep mücadele ediyoruz. Tüm isteklerimiz biran önce oluversin istiyoruz, ama hemen olacak olsaydı, yaşam sınavımızın ne önemi kalırdı? Bu dünyaya imtihan için gönderilmedik mi?

Bazen zihnimiz bazen de sol yanımız ışık oluyor yolumuza. Zihnimiz sol yanımızın söylediklerine kolayca ikna oluyor belki, yürekten süzülen hangi duygu samimi gelmez ki?

Niyetine girmek, arzu etmek başarının yarısını halletmemize sebebiyet verecektir. Bu uğurda ne derece mücadele veriyorsak, alacağımız ödül de bir o kadardı. Kimisi sadece zihnimizden süzülen düşünceleri hayatımıza uygularken, kimimiz sadece gönlümüzün iç sesini dinleyerek atıyoruz adımlarımızı. Mantık ve duygu ikileminde gidip geliyoruz içimizde.

Lakin zihin karışıklığıyla, zihnimizden süzülen düşünceleri, yüreğimiz kabullenmekte zorlanıyor bazen. İnsan, yüreğiyle yaşıyor. Adımlarını yüreğindeki duyguların gölgesinde atıyor. Zihnimiz, sadece bir karar mekanizması. O karara giden yol ise, yüreğimizden geçiyor.