Bugünlerde meselemiz cumhurbaşkanlığı seçimi. Bir tarafta Recep Tayyip Erdoğan öteki tarafta ise Kılıçdaroğlu ve Bahçeli. Muhalefetin çatı aday garebetinin mümessilleri. Tabi çatı aday konsensusunun ortakları çok. Geziciler, paraleller, dış mihraklar, hasılı Tayyip Erdoğan'ı sevmeyenler topluluğu... Bütün bu ortakların ve özellikle bu konsensusu temsil eden Kılıçdaroğlu'nun ve Bahçeli'nin söylemleri "gülsek mi ağlasak mı" tarzında bir vakaya dönüşmüş vaziyette. 

Bu genel başkanlar mütemadiyen hezimete uğradıkları için kendi yaptıkları işe yani siyasete güvenleri kalmamış, şizofrenik bir haldedirler. Boşlukta yol almaya çalışıyorlar. Siyaset içinde seçilen cumhurbaşkanı "siyasi" olmamalıymış. Zaten halkın seçeceği bir cumhurbaşkanı için "her kesimi kapsayacak bir kişi olmalı"ymış, öyle diyorlar.  Yahu bir seçim var ortada ve seçimi yüzde ellinin üzerinde o alan kişi kazanacak. O zaman "çatı aday" ne demek? İnsanlarla dalga geçiyorlar ve bir kısım insanımız da durup bir düşünmeden "evet evet her kesime hitap eden bir lider olmalıdır" diyor. Yani aslında diyorlar ki "doğru bildiğini yapmayan en azından yapamayan, pısırık, korkak, kıvırtmasını iyi bilen biri olmalı". Çünkü ben bu ülkede her kesime hitap edebilmeyi başarabilmiş çoook "dansöz" biliyorum. Çünkü ülkemizde maalesef doğru ve dürüst bir adam her kesime asla hitap edemez. Çünkü bu ülke kurulduğundan beri Türkiye Cumhuriyet'i vatandaşları idari açıdan hiç ortak bir yerde buluşabilmiş midir? Bu ülkede iktidarlar değiştiği zaman her şey bir anda değişiverir. Bu ülke de soğuk savaş devamlı olagelmiştir. İnsanlar gırtlaklarında sakladıklarını çoğu zaman dile getiremezler. Hem de her düşünceden insan için bu böyledir. 

Çatı aday fikri tamamen korku psikolojisi içinde yürürlüğe koyulmuş bir projedir. Peki geçmişte kanlı bıçaklı olan ve temel düşünceleri açısından, tabanları açısından birbirine uyuşmayan CHP ve MHP nasıl oluyor da tek aday çıkarmaya yanaşabiliyorlar. Nerde tutarlılık? Nerde izan? Nerede mantık? Nerede fikir haysiyeti? CHP ve MHP'nin klinik bir vaka olarak incelenmesi lazım. Çünkü ne dedikleri belli? Ne düşündükleri belli? Zannedersem önümüzde ki 10 yıl içerisinde hele ki cumhurbaşkanlığı seçimi sonrasındaki uğrayacakları hezimetten sonra eriyip gidecekler. Neden diye sorarsanız? Şu düzmece düzende bile azıcık tutarlılıkları vardıysa onu da bu süreçte kaybettiler ve kaybetmeye devam ediyorlar. CHP eskiden rejimin koruyucusu olarak siyasi partiler arasında yer alıyordu. Söylemleri ona göreydi. Laiklik derdi, uydurmacıktan demokrasi derdi, ilericilik derdi, irtica diye feryat ederdi. Şimdi bunların hiç birini diyemiyor. Çünkü bu söylemler oy getirmiyor. 

Güya Kılıçdaroğlu'yla CHP kendiyle hesaplaşacak. Aman diyorum sakın böyle bir işe girişmesin. Çünkü kendileriyle hesaplaşmaları, tarihleriyle hesaplaşmaları onların sonu demek. Bence dogmatik olarak devam etsinler. Gittiği yere kadar.  CHP'nin kuruluş felsefesine ters söylemler de bulunuyorlar. Bunu da yapamıyorlar fakat öyle komik durumlar ortaya çıkıyor ki. Eğer muhasebeye girişirlerse ortada CHP kalmaz. Onlar gömleğin ilk düğmesini yanlış bağladılar. İş işten geçti çoktan.

CHP'yi anlamanız için Türk Modernleşmesini anlamanız lazım. Orada ki bozuklukları hastalıkları bilmeniz lazım. CHP kurulduğu dönemin partisidir. Kurulduğu andan itibaren eskimiş bir partidir. Dogmatizmin ocağında neşet etmiştir. Komünizmin girdiği çıkmaza o da müptela olmuştur. 

Görünüşte pozitivizmin ateşli taraftarıdır. Ama namaz kılmayan müslüman gibidir aslında. Kendi içinde çelişkiye düşer birden bire. Değişim devinim nedir bilmez? Sözde devrimcidir. Fakat devrim nedir bilmez. Çünkü devrim yapsa ortada kendinden eser kalmayacaktır. CHP için doğru olan sadece o ilk andır gerisiyse yalandır. İlericidir fakat 1938'den öteye yol alamaz. 

Bütün milliyetçiliği, milliyetçilik tanımı tamamen kadüktür. Çelişkilidir. Mantıksızdır. Halkçılığı "halka rağmen halk için"dir. Laiklik tanımı tam bir zıvanadır. Laiklik'in Türkiye'de kendi düşünce geleneğimizde ve her şeyimizde tamamen- üstüne bastırarak- tamamen bir saçmalık olduğu zaten su götürmez bir gerçektir de, yine de laiklik tanımının kendi içinde az da olsa varsa tutarlı bir tarafı onuda saçmalık haline getirmiştir. 

Din ve Devlet işlerini birbirinden ayırır ve ayrıca da dini devlet tahakkümü altında bulundurur. Laiklikte din ve devleti birbirinden ayırmaz aslında kilise ile devleti birbirinden ayırır. Zaten saçmalık buradan doğdu. Bunu bilmeyenler kendilerine bir kilise uydurmaya çalıştılar olmadı. Düzenin devamı için irticayı icat ettiler.Çünkü bu düzenin devamı için çatışma elzemdir. 

Din ve devlet ayırımı kilise varsa tutarlıdır. Batı da kanun koyucular hrıstiyanlıktan hiç  mi esinlenmediler. Hüdayi nabit birden mi akıllarına geldi ki din ve devleti  birbirinden ayırmaya çalıştılar. Kilise tahakkümünü kırmak için yüzyıllar boyunca verilen mücadelenin sonucudur laiklik. Fakat nerden bilsinler, yarım aydınlar. Batıdan zahmetine katlanmadan apardıkları bütün telakkilere kutsiyet atfetdiler. Böylece dogmatizmin esiri oldular. 

Daha modern dönemi yaşayamadan post modern döneme şahit oldular. Batı vizyonlu bir ilerlemeyi de gerçekleştiremediler. Çünkü batıdan apardıkları kavramlara vakıf olamadıkları için zaman içerisinden bu kavramların eskiyebileceği akıllarına gelmedi. Böylece bu kavramlara kutsiyet atfettiler. 

Şimdi sanki o kavramların eleştirisini yapınca "dinden çıkmış" gibi hissediyorlar.  Düzmece düzenin hicret edenler için -zaten- mantıksız görünen fakat içinde olanlar için tutarlı tarafı olan batı düzenini dahi kendi iç mantığında anlayamadılar. "Biz yaptık oldu" zannettiler.  Olmadı. Daha da anlatılır ama bu kadarı kafi. 

Kısacası CHP eleştirisi Türk modernleşmesi eleştirisidir. CHP eleştirisi tanzimat eleştirisidir. CHP eleştirisi Türkiye eleştirisidir. CHP eleştirisi Doğu toplumlarının modernleşme eleştirisidir. CHP'yi reforme etmeye kalkışırsanız tuttuğunuz yer elinizde kalır. Kılıçdaroğlu bunu deniyor tuta tuta CHP'nin sonunu getirecek. Tüm bunlar itibariyle -bilincinde- olanlar için CHP sadece desteklenmez, eleştirilmez, ayrıca CHP'ye  "iman" etmeniz gerekir. 

MHP'ye gelince, onun da ne dediği belli değil. Önceden komünizme karşı mücadele vermiş. Şimdi ortada komünistler kalmadı. Sonra PKK terör örgütü çıktı, çözüm süreceyle bu sorun da atlatılacak. Ee geriye MHP'yi sistem de gerekli hale getirecek ne kaldı? MHP iktidara gelirse ekonomik bir mucize mi gerçekleştirecek? Türkiye'ye çağ mı atlattıracak?Peki tek başına milliyeçilik ne ifade edebilir?   - Türkiye'de iktidar olmaya aday bir parti değil Türkiye'nin gidişatına, DÜNYA'nın gidişatına etki edebilecek bir fikir ve aksiyon içinde değilse bu memlekette bundan böyle iktidar olamaz. Çünkü Ak Parti çıtayı çok yükseklere çekti. Türkiye'de yapılan bir seçim isviçre'de, hollanda'da, İsveç'te hatta İngiltere'de ve Fransa'da ve Almanya'da yapılan seçimlere benzemez. Dünya için büyük bir önem arzeder. Hele ki 2014'ten sonra.- 

MHP'nin durumu "ne yardan ne serden" durumu. "Zafer İslam'ındır" söylemleri 12 Eylül'e kadardı. "Zafer İslam'ın" diyorsan bunun bir sorumluluğu vardır. Bu sorumluluğu yerine getirebiliyor mu? Hayır. Getirmesi için düzenle bir sıkıntısı olması lazım. Ne mümkün o da yok. O da İslam'ı vicdanları sıkıştırmış. MHP ne ifade ediyor? Türkiye'de dayandığı temel neresidir? Bu ülkenin ekseriyeti milliyetçiliğin halk nezdinde ki tanımıyla barışık. MHP'yi orjinal hale getirecek ne sebep var ortada? MHP çatışmayla var oluyor. AKP iktidarında CHP ve MHP ancak ve ancak reaksiyon olarak işlev görebiliyorlar. Statükonun yerinden oynamasıyla canları sıkılıyor. Bu can sıkıntısının neticesidir bu "inlemeler". Yoksa bunlar bizzat tez olabilselerdi çatı aday garabetine girişirler miydi hiç. 

Bu dönemde aksiyonun adı Ak Parti'dir. Geri kalanlar reaksiyon olmaya mahkumlar. Ak Parti bir gün iktidardan düşse bile CHP ve MHP iktidar olamaz. Yine Ak Parti içinden çıkan bir parti bu işi devralır. Çünkü Türkiye'nin değişimini gerçekleştirecek kitleler yine Ak Parti seçmeninin içinde bulunuyorlar. CHP ve MHP bu kafayla hiç bir yere gidemez. Bu kafayı değiştidikleri vakitte CHP ve MHP olarak var olamazlar.