Zalimler gün geçtikçe zulmünü arttırıyorlar. İşte zalim Esed; halkını kimyasal silahlar ile katlediyor. Mısırdaki darbeciler halkına ateş açıp, katlediyor. Ama bilinmesi gereken bir şey var ki onlar ancak o rezil sonlarını daha da yaklaştırıyorlar.  

Ayrıca, onların yardakçıları var. Darbeye, katliama çanak tutanlar var. Darbeye darbe demeye cesaret edemeyenler var. Katliamı görmezden gelenler var. İhvana alçakça saldıranlar var. Var oğlu var. Bir de tam bunların karşısında Türkiye ve Katar var. “Değerli yalnızlıklarıyla” 

Türk dış siyaseti eleştirilerine bakıyorum da çok insafsızca yorumlar görüyorum. Neymiş efendim Türkiye bu hiç bu kadar yalnız bırakılmamıştı. İşte, daha dün Esed’le içli dışlı olanlar bugün onu diktatör ilan ediyorlar. Davutoğlu’nun “beceriksizliğine “ vurgu yapanlar. Yani bunlar çok basit söylemler. Bu söylemlerin vicdanlı ve akıllı kimseler nezdinde bir karşılığı yoktur. Neden?

Türkiye şu an değerli bir yalnızlık içinde olabilir. Bunun nedenlerini araştıralım. İlk önce Suudi Arabistan’a bakalım. Suudi Krallığı 100 senedir Arabistan yarım adasında hüküm süren bir kabiledir. Tamamen emperyalist güçlerin maşasıdır. Bir diktatörlüktür.  Bu ülkede bir bütünlük yoktur. Halk ve diktatörlük vardır. Erdoğan Ortadoğu’da ki halklar tarafından değil diktatörler tarafından yalnız bırakılmıştır. Bu duruma da çok şaşırmıyorum açıkçası. Çünkü onlar diktatördür ve halkların ayaklanmasından tir tir titremektedirler. Olaya Müslüman olup olmaması açısından bakarsak yanlış tespitte bulunmuş oluruz. Hatta işin içinden çıkamayız. Zalim zalimdir. Hristiyanı, Müslüman’ı, ateisti olmaz.  Suudi Kralı da halkının ayaklanıp demokrasiyi getirmesinden korkuyor. Bu sebeple de darbecilere her türlü yardımda bulunuyor. 

 İran’da Ahmedinecad’ın yerine Ruhani’nin gelmesi İran siyasetini orta ve uzun vadeli büyük bir değişeme uğratacak. Ruhani Ahmedinecad gibi despot baskıcı bir lider değil. Liberal tezleri benimsemiş bir “Müslüman demokrat”  izlenimi veriyor. İran’da Ahmedinecad bir süre daha iktidarda kalsaydı ayaklanmalar oraya da sıçrayacaktı. İran hakkında şunu iddia ediyorum ki; İran devrimi kadük olacak. Despot rejimin altında ezilen İranlılar bir karşı devrim ile devrimi yerle bir edecektir.

Avrupa ve Amerika’ya bakarsak onların durumu Suudi Kralında daha beter.-Çünkü Suudi kralının demokrasi gibi bir vaadi yoktu-. Bunlar demokrasi bekçileriydi hani. Ama iş Müslümanlara gelince demokrasileri işlemez oluyor. Çünkü onlarda halkların yönetimi ele almasından korkuyorlar. Eğer halk yönetime geçerse biliyorlar ki Ortadoğu da işleri yolunda gitmeyecek. Bu yüzden Amerika Ortadoğu’da demokrasi istemez. Keza Avrupa’da öyle. 

Ortada yıllarca sömürgecilik ve diktatörlük altında ezilen halklar var. Bu halklar zamanla kendi rüştlerini ispat etme yolunda birçok adım attı. İş gele gele demokrasi talep etmeye kadar geldi. Artık o eski insanlar yok. Bilgi günden güne hızla akıyor ve insanlar eskiye nazaran daha çok bilgi sahibiler. Birçok haberi anında duyup tepki gösteriyorlar.  İnsanlar günden güne kendilerini geliştiriyorlar. Demokrasi bu gelişimin nihai sonucudur.  

“Hiçbir ordu vakti gelmemiş bir fikir kadar güçlü değildir.” diyor Victor Hugo. Ortada vakti gelmiş bir fikir var. Halklar doğum sancısı ile kıvranıyor. Aman dikkat edelim. Bebek düşük olmasın. Eğer olursa perişan oluruz. Bugün darbeciler ihvan’ı terörist ilan etmek için bütün alçaklıkları yapıyorlar. İhvan’ın da eline silah alıp çatışmasını istiyorlar. Eğer İhvan bunu yaparsa terörist ilan edilecek yani bebek düşük olacak. Ayrıca bundan karlı çıkan darbeciler ve silah tüccarları olacak. 

Türkiye bugün yalnız olabilir. Ancak diktatörler ve demokrasi münafıkları tarafından yalnız bırakılmıştır. Vicdan sahibi, izan sahibi aklı başında olan kimseler Türkiye’nin yanındadır. Biraz daha sabır. Mısır ve Suriye’deki diktatörlerin sonu gelince Ortadoğu’daki diktatör kalıntılarının tümünün sonu gelecek. Ve demokrasi münafıkları kendi halkları ve dünya halkları önünde rezil bir duruma düşeceklerdir.