Özgürlük kelimesi eşittir kuşlardır benim için.

Yürekleri hangi yönde ise, kanatları da oraya doğru çırpar. Durmak bilmezler, yolculuk esnasında yorulmadan devam ederler.

Beyaz güvercinler mesela, yürekleri hep kırık gelir bana çocukluğumdan beri. Ne zaman guguk sesi çıkarsalar, hep yüreklerindeki acıyı konuşamadıkları için bize böyle anlattıklarını düşünürdüm. Beyazın masumluğu, bu dünyaya ait olmaması daha bir ayrı giderdi hoşuma. Sanki bu karanlık ve siyah olan dünyadan değil, başka bir dünyadan aydınlık ve umut taşıdığını düşünürdüm kanatlarında, yüreğinde.

Aslında bizler de böyle değil miyiz?

Bu yalanlarla dolu karanlık dünyada yaşayıp giderken, umut taşıyoruz kanatlarımızda. Yüreğimizdeki zincirlere rağmen.

Beyaz birer güvercin var yüreklerimizde, umudu müjdeliyor, yeni sayfa aç diyor.

Bu dünyaya sığamadığınız an , yüreğinizden çıkarıp özgürlüğe gökyüzüne bırakın onu.

Emin olun sizden de bir şeyler gidecektir, hafif kalır yüreğiniz.

Keşke bir beyaz güvercin olsaydım, gökyüzünün sonsuz maviliğinde bulutların masumluğunda kanat çırpardım.

Keşke bir beyaz güvercin olsaydım,

yalanlarla dolu bu dünyada umut olurdum herkese.

Keşke bir beyaz güvercin olsaydım,

yüreklerden çıkmayı beklerdim.

Dün gece rüyamda, balkonda çok güzel bir beyaz güvercin gördüm. Elimde tutuyordum, tüyleri öylesine güzel ve yumuşacıktı. Parlaklığı, gözlerimi acıtmadan bakıyordum ona. Sonra da , gökyüzüne bıraktım sonsuzluğa kanat çırptı. Beyaz en anlamlı renktir, her rengin kırılışında vardır. Dünyaya gelişimizde beyazlar içinde geliriz, vedamızda da beyazlar içinde gideriz asıl kavuşmaya.