Ülke gündemini yaklaşık iki haftadır Taksim’deki Gezi Parkı eylemleri meşgul ediyor. Konu hakkında ilk anda bir şeyler düşünüp bir şeyler yazmak tabi ki zor. Taksimdeki kalabalığın içinde çeşitli gruplar var ve bunları içinde samimi olanlar var, olmayanlar var. Yani eylem tek boyutlu değil çok boyutlu şu görüntüsüyle.

Yaklaşık bir hafta önce Taksim’e gidip olayları yerinde göre imkânına sahip oldum. Tabi Taksim’deki manzara hiç hoş değildi. Kimse bu aşırılıkların hoş göstermeye çalışmasın. Her tarafta Başbakan’a ağır hakaret içeren yazılar vardı. Ellerinde bayrağımız da olmasa sanırsınız ki düşman kuvvetleri Taksim’i işgal etmiş zafer kutlamaları yapılıyor, ellerde bira şişeleriyle. Kadınlı erkekli uygunsuz bir ortam. Bir kere bir Müslüman olarak bu ortamı ben hiç hoş göremem, tolerans gösteremem. Dilimle söylesem kalbim tasdik etmez. Eylemciler kamu malına zarar vermekten zerre kadar çekinmiyor. Her tarafı yakıp yıkıyor. Tüm bu çirkin davranışlar eylemin masumiyetini aldı götürdü benden.

Taksim’e şöyle kuşbakışı baktığınız zaman orada tam manasıyla bir bütünlük değil, çeşit kesimlerin meydana getirdiği bir platform göreceksiniz. Bu platform da müzmin muhalifleri, marjinal sol örgütleri, ortam yapmaya gelen hippi gençleri, bankacıları, sanatçıların büyük bir kısmını, sermaye sahibi patronlardan bir kısmını göreceksiniz. Tabi bu arada İran’dan İngiltere’sine kadar ajanlarda görebilmeniz mümkün. Nitekim aralarında polisimize yakalananlarda oldu. Ortada iç ve dış kuvvetleriyle güçlü bir koalisyon kurulduğu belli. 

Karşımızda provokasyona ciddi derecede açık bir eylem var. Bunu samimi vatandaşlarımızın görmezden gelmemesi lazım fakat muhalifler “iktidar gitsin de gerisi önemli değil” der gibiler. Taksimdeki kalabalığın önemli bir kısmı Ak partiye muhalif, bilinen anlamıyla Atatürkçü, seküler insanlar.  Bu insanlar devletin Taksim’e müdahalesini engelliyor. Olay onların gözünde ideolojik bir temeli olmayan sadece hükümeti ve başbakanı söylem ve icraatlarından dolayı eleştiren bir kalabalığın, sandıkta indiremediği hükümete gözdağı verme eylemi. Fakat cılız kaldıkları çok net görünüyor. Ancak şunu da belirtmek lazım ki; devletin samimi olan vatandaşlarımızın isteklerini göz ardı etmemesi lazım. Ayrıca bu eylemler bittikten sonra özellikle gençler arasında ciddi psikolojik ve sosyolojik bir araştırma yapılması lazım. 

Beni en çok şaşırtan sermaye sahiplerinin bir kısmının eylemlere açıktan destek vermesidir. Bunlar eyleme açık açık destek veriyorsa bunu başbakana gösterebilmeye de cesaret ediyorlarsa demek ki bunlar hükümetten ve başbakandan ümitlerini kesmiş durumdalar. Kuvvetle muhtemel bu eylemlerin tertipleyicisi de ülkenin kaymak tabakası olan bu kan emicilerdir. Yani bu da gösteriyor ki; üretmeden, faizle, kara para aklayarak, spekülasyonlar ile para kazanan bu “çapulcuların” son çırpınışlarıdır. Asıl önemli olan nokta bu. Ak Parti iktidarı IMF’ye olan borcumuzu bitirdi. Eskiden IMF’den alınan borçlar bu kaymak tabakaya gidiyor ödemesi ise halka kalıyordu. İktidar hortumlarını kesti.  Bu eylemler ile başbakana gözdağı vermeye çalışıyorlar. Bakalım güçleri nereye kadar yetecek. Erbakan Hoca’da havuz sistemi ile bunların tekerine çomak soktu. Fakat medya yoluyla işlerini hallettiler. Şimdi karşılarında seçmenin yarısının oyunu almış tek başına iktidar bir hükümet var. Ayrıca hükümet TMSF ile ellerinde bulunan güçlü kanallara da el koymuş vaziyette. Hükümetin de medya kolu kuvvetli. 

Tabi bir de işin içinde dış güçler var. Bunlar oyunun en büyük parçası. Bağımsızlığını kazanma yolunda önemli adımlar atan, bölgesinde liderliğe oynayan bir Türkiye elbette ki canlarını sıkacak bu çok normal. Çünkü onlara göre Tayyip Erdoğan sınırı çoktan aştı. Kendi başına hareket ediyor. Bu gezi parkı eylemleri aslında Ak Parti iktidarından çok Recep Tayyip Erdoğan’ı hedef alıyor.